Focus houden. Elke ondernemer zal herkennen hoe moeilijk dat soms is. Maar je bedrijf staat of valt met focus krijgen en houden: weten waar je naar toe wilt. Of dat nu je taken zijn, je klanten, de groei van je bedrijf is of wat je wilt uitstralen, focus is heel belangrijk. Anders zwem je maar wat rondjes: je doet je best maar je komt nergens uit. Iedere businesscoach of bedrijfsanalyticus zal proberen je op dat pad te krijgen. Immers zonder focus geen goede marketing, geen klanten, geen sales, geen inkomen.
Maar soms is focus houden extreem moeilijk. En soms laat je het ook bewust los. Omdat er omstandigheden zijn waardoor alles ineens onbelangrijk lijkt, of dat het leven je bij de hand neemt en een andere richting intrekt. Een richting die je eigenlijk niet wilt, maar je kunt niet anders… Verhalen over je mindset te over. Alles ligt open, wat jíj wilt, wil jou ook. Maar wat als de kaarten ineens heel anders worden geschud? Dat je te maken krijgt met ziekte, zorgen en de dood? Komt alles dat niet in een heel ander daglicht te staan?
Ja, voor mij wel. Mijn bedrijf staat nog in de kinderschoenen. Ik loop nog niet over van klanten. Iedere klant is heel welkom, maar marketing, sales en acquisitie vallen me zwaar. Want alhoewel de zorg in Nederland in principe en zeker naar verhouding, goed voor elkaar is, moet je als naaste overal bovenop zitten. Wat wordt er toch in hokjes gedacht en gehandeld. Ieder zijn eigen expertise. Maar als je net buiten een hokje valt, niet een label omgehangen krijgt waarop alle protocollen losgelaten kunnen worden, dan sta je ineens aan de zijlijn.
Afgelopen maanden bestond mijn leven voornamelijk uit met mijn moeder specialisten bezoeken, regelen thuiszorg, ziekenhuisopname, ziekenbezoeken, artsenoverleg, heel veel zorgorganisaties bellen en vooral ook wachten. Vooral heel veel wachten. In de wachtruimte, op de zoveelste arts, op een plekje in het ziekenhuis, op een uitslag, een behandeling, een zorgindicatie, op een plek in het verpleeghuis, alternatieve behandeling. Dagen, weken zijn voorbijgegaan met wachten. Maar de ziekte wachtte niet. Die ging door. Waarheen? Dat weet niemand. Daarvoor past het niet in een hokje. Dus is het weer afwachten geblazen… op wat?
Mijn bedrijf wacht wel. Hoe jammer ik het ook vind dat dit nagenoeg stilstaat, mijn focus ligt op dit moment bij mijn moeder. Die op dit moment met heel veel pijn en een onzekere toekomst in het hospice ligt. We hadden zo gehoopt dat ze nog iets bij zou komen na de slopende ziekenhuisperiode. En nu hopen we zo dat alternatieve behandeling de pijn kan verlichten. Maar het lijkt erop dat ons die tijd niet gegund is…